Karin belde onze hulplijn toen haar vader begon te dementeren

Dat heeft ook invloed op Karin en haar zus, omdat ze zich bijna dagelijks scheidsrechter voelen om de twee uit elkaar te houden. 

 ‘Mijn vader kan zo eigenlijk niet verder’ 

“Dat is helemaal niet wat ik wil, dus er moet echt wat veranderen,” vertelt Karin ons. Ze legt uit dat ze haar vader nog ‘te goed’ vindt om haar te laten opnemen, maar dat haar moeder daar nu de rekening van lijkt te betalen. 

“Mijn moeder kan zo eigenlijk niet verder, zij krijgt dagelijks de volle laag. Dat probeer ik samen met mijn zus aan te pakken, maar uiteindelijk lijken we vooral scheidsrechter tussen de twee te zijn. Dat is niet wat we willen en het lijkt ook niet te helpen.” Bovendien begint haar werk eronder te lijden, merkt ze. “Ik moet er vaak naartoe, dus mijn verlofdagen zijn al op en al mijn vrije tijd gaat in de zorg voor mijn ouders zitten. Ik slaap er slecht van en merk dat ik me minder goed kan concentreren tijdens mijn werk.” 

Een luisterend oor en in gesprek met Karin 

Bij Zorggenoot kunnen we de dementie van haar vader niet stoppen. En we zijn ook niet de scheidsrechter om de rol van Karin en haar zus over te nemen. Toch konden we haar op een heel praktische manier helpen. We dachten met haar mee hoe we dat het best konden aanpakken. 

We wezen haar op respijtzorg en hoe dat precies werkt. Dat is het tijdelijk overdragen van zorg, zodat zij tijd zou hebben voor haar werk, gezin, andere familie en vrienden. “Dat was heel welkom,” vertelt Karin. “Ik was er echt aan toe, merkte ik. Ik wist niet dat er zoiets bestond, maar het heeft me echt geholpen om even op adem te komen. Daarnaast hielp Zorggenoot me om in gesprek te komen met de gemeente waar mijn ouders wonen. Samen hebben we kunnen regelen dat mijn moeder ook even tot rust kan komen.” 

We gingen met Karin in gesprek, omdat we weten dat werk en mantelzorg soms lastig samengaan. Daarom vroegen we haar of ze er met haar werkgever over praat. “Ik sprak er niet over met mijn werkgever, maar jullie adviseerden om dat wel te doen. Dat vond ik best een stap. Toch heeft het me inderdaad geholpen. Het luchtte enorm op en mijn werkgever reageerde eigenlijk heel goed.” 

Daarnaast boden we haar een luisterend oor. Dat waardeert Karin: “Ik voel me begrepen door jullie. Dat is misschien lastig voor te stellen, maar het betekent veel voor me. Ik merk dat jullie weten hoe zwaar het soms is om mantelzorg te bieden.” 

Bellen met de casemanager en over een maand weer contact 

We belden vanuit Zorggenoot nog met de casemanager van Karin’s vader. We overlegden over de mogelijkheden en concrete oplossingen voor de toekomst. Dat helpt zowel haar vader, haar moeder als Karin en haar zus en de rest van de omgeving. 

Ten slotte spraken we af dat we een maand later weer even zouden bellen, om na te gaan hoe de situatie dan is. “Ik bel heel blij met de hulp van Zorggenoot. Het is warm, laagdrempelig en daarna heel concreet en doortastend als dat nodig is. Precies wat ik nodig had,” besluit Karin.